اثر استاد نوالدین کرمی
گل اگر در فصل گل بوییدنی است
دستهایت تا ابد بوسیدنی است
در میان دستهایت عشق پیدا می شود
زیر باران نگاهت نسترن وا می شود
باعبور واژه ها از گوشه لب های تو
مهربانی های قلبت خوب معنا می شود
سبدی هست در اندیشه ی من
که پر از گل بدهم هدیه به تو
غافل از آن که تو خود نابتری
یک جهان گل بخورد غبطه به تو
